21 nov 2013

Santa Cecilia: patroa da música?


Santa Cecilia, ou "patroa d*s músicas", é máis ben o día na que a xente que toca nas bandas sae por aí a desbarrar e dalo todo.

Pero, por que é patroa da música - especialmente da sacra-, d*s músic*s, cantantes e organistas e de fabricantes de órganos e de instrumentos de corda?
Tocou un instrumento? Non. Gustáballe a música? Non.

Santa Cecilia de Roma foi supostamente unha moza patricia obrigada a casar cun mozo ao que convertiu ao cristianismo na noite de vodas, polo cal ambos foron condenados a morte.
 
Seica se salvou de morrer polo vapor e cando lle cortaron a cabeza, fallaron tres veces e sobreviviu tres días co pescozo a medio rebanar - curiosa maneira de ser protexida por Deus -. Co tempo, extendido o seu culto, chegou a haber cinco cabezas da santa diseminadas por aí.

O seu patronazgo da música apareceu a finais do século XV e por culpa dunha malinterpretación. Segundo a lenda, cando ía camiño da casa do seu forzoso noivo, ao son de instrumentos musicais, ela invocaba só no seu corazón a Deus, pedíndolle conservar "inmaculados" (sic) o seu corpo e corazón. Así que, como di Louis Réau, que é un gran sabio sobre santoral e simboloxía, "ela tería sido antes melófoba que melómana".

Así que, músic*s: cando celebredes Santa Cecilia pensade nunha rapaza forzada a casar, como tantas outras en tantas culturas patriarcais. Se queredes celebrar a música, conmemorade ao deus Pan grego.